Ρένενκαμπφ, Πάβελ Κάρλοβιτς

(1854 – 1918). Ρώσος στρατηγός του ιππικού. Τελείωσε τη Στρατιωτική Σχολή του Έλσινκφορς (Ελσίνκι) και την Ακαδημία του Γενικού Επιτελείου (1882). Το 1900, ως διοικητής ταξιαρχίας ιππικού, πήρε μέρος στην καταστολή της εξέγερσης των Μπόξερς στην Κίνα. στον ρωσοιαπωνικό πόλεμο του 1904-1905 ήταν διοικητής μεραρχίας Κοζάκων της Υπερβαϊκάλης. Το 1905-1907, κατέστειλε με σκληρότητα την επανάσταση της Ανατ. Σιβηρίας. Το 1913 έγινε στρατιωτικός διοικητής του Βιλένσκ και στην αρχή του A’ Παγκοσμίου πολέμου, διοικητής της 1ης στρατιάς. Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων στην Ανατολική Πρωσία (1914) έδειξε αδράνεια, για την οποία θεωρήθηκε βασικός συντελεστής της ήττας των Ρώσων. Στη μάχη εξάλλου του Λοτζ, εξαιτίας των λανθασμένων ενεργειών του, η γερμανική στρατιά του Σέφερ κατόρθωσε να διασπάσει τον ρωσικό κλοιό. Μετά από το γεγονός αυτό, του αφαιρέθηκε η διοίκηση της στρατιάς και στις ανακρίσεις που επακολούθησαν ήρθαν στο φως και οικονομικές καταχρήσεις του. Τελικά όμως, χάρη στην υποστήριξη του τσάρου, αποστρατεύτηκε χωρίς να καταδικαστεί. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση δικάστηκε από στρατοδικείο και τουφεκίστηκε στην πόλη Ταγκανρόγκ.